“Ik ben veel alleen, maar niet meer eenzaam.”

Iedere week wordt mevrouw Suermondt (83) bezocht door Josine (18). Volgend jaar start zij met een studie in Maastricht. “Ik wilde mijn tussenjaar goed gebruiken” vertelt ze. “Ik kan wel het hele jaar werken of reizen, maar ik vind vrijwilligerswerk belangrijk. Het is leuk om zo nieuwe mensen te leren kennen en wat voor hen te kunnen betekenen.”

Mevrouw Suermondt geniet van de bezoekjes van Josine. “De meeste van mijn vriendinnen zijn met een enkele reis omhoog gegaan.” Via de Rotary komt ze in contact met Netwerk Young Connection (Pijnacker-Nootdorp). Via hen wordt mevrouw Suermondt gekoppeld aan Josine. “Ik ben er blij mee, ik kan het niet zo goed vinden met mensen van mijn eigen leeftijd” grijnst ze. “Die hebben het over hoeveel liter bloed ze hebben verloren en naar welk ziekenhuis ze nog moeten.”

Mevrouw Suermondt en Josine kletsen over van alles, onder het genot van een kopje thee. De smaak: joie de vivre. “Een toepasselijke naam” vindt mevrouw Suermondt; “Het leven moet je vieren”. Vorig jaar overleed haar enige zoon. “Rond het overlijden zag ik hoe warm de generaties onder mij zijn” vertelt ze. “Toen we de as gingen uitstrooien, met mijn schoondochter en kleinzoon, vroegen de vrienden van mijn zoon of ze mee mochten. Dat vond ik al warm. Maar na de plechtigheid ging mijn kleinzoon weg, want zijn vrienden hadden iets voor hem georganiseerd om hem op te vangen. Dat vond ik echt geweldig van hen! Dat ken ik helemaal niet van mijn generatie.”

Benieuwd hoe Josine het contact met mevrouw Suermondt ervaart? Het hele verhaal is te lezen in ons magazine. Kom om 10 oktober naar ons symposium om het magazine te ontvangen.