Impactverhaal TijdVoorActie en Fonds1818

In de uitvoering van projecten krijgt TijdVoorActie ondersteuning van verschillende vermogensfondsen. Sanne ten Bokkel Huinink is niet alleen directeur van Fonds 1818, maar ook bestuurslid van de brancheorganisatie Fondsen in Nederland. Hij vertelt over zijn samenwerking met TijdVoorActie.

Kun je iets vertellen over jouw rol binnen Fonds 1818 en Fondsen in Nederland?

Ik ben directeur van Fonds 1818. Dat is een regionaal vermogensfonds dat actief is in het onderste deel van Zuid-Holland. We geven zo’n 11 miljoen euro per jaar weg aan ongeveer 1500 projecten. Enerzijds zorg ik dat die bedragen naar de juiste doelen gaan. Anderzijds ben ik verantwoordelijk voor het beheren van dat vermogen op zo’n manier dat het rendement oplevert, zodat we zoveel mogelijk organisaties kunnen helpen.

Fondsen in Nederland is de brancheorganisatie voor vermogensfondsen. Zo’n 375 fondsen in Nederland zijn lid. Ik ben de penningmeester in het bestuur. De FIN heeft als doel de belangen behartigen van de fondsen richting de Nederlandse en Europese overheid. Ook helpen we leden met allerlei onderwerpen die relevant zijn voor de sector.

Hoe lang werk je al samen met TijdVoorActie?

Op welke manier werken de organisaties nu samen?

Momenteel steunt Fonds 1818 ook een aantal projecten van de bij TijdVoorActie aangesloten jongeren vrijwilligersnetwerken in de regio. We hebben beide als doel om mensen in de samenleving te helpen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken.

Hoe heeft onze samenwerking impact op de lokale gemeenschap?

De projecten van TijdVoorActie zetten zich specifiek in voor die lokale gemeenschap. Dat geldt voor de projecten die wij als Fonds 1818 ondersteunen, maar ook voor al het andere werk dat ze doen. Mensen helpen, maar vooral ook verbinding leggen tussen verschillende doelgroepen staat centraal. Dat is denk ik een positieve impuls voor elke lokale gemeenschap.

Dat geldt voor alle projecten die jullie als Fonds 1818 ondersteunen?

Klopt, dat is wat wij doen en waarom we TijdVoorActie graag steunen. Zij richten zich specifiek op jongeren, maar er zijn natuurlijk allerlei prachtige vrijwilligersprojecten in Nederland. Daarom ben ik - samen met TijdVoorActie - ook betrokken bij het masterplan vrijwillige inzet. In die samenwerking proberen we op landelijk niveau na te denken over hoe we vrijwillige inzet beter kunnen faciliteren en implementeren in organisaties én in de samenleving.

​​​Die samenwerking heeft dan ook een bredere impact op het samenwerken tussen maatschappelijke organisaties, ministeries en fondsen?

Dat proberen we inderdaad samen te bereiken. We praten dan ook gezamenlijk over vraagstukken waar we allemaal mee te maken krijgen. Zoals de vrijwilligersvergoedingen. We horen vanuit verschillende organisaties dat ze graag een vergoeding willen bieden aan vrijwilligers, omdat het lastig is om mensen te vinden.

Die vergoeding vormt een interessant vraagstuk, ook voor vermogensfondsen. Ik kijk daar dan ook meer naar met mijn FIN-pet op. Moeten wij als fondsen bijdragen aan zo’n vergoeding of vinden we dat een taak voor de overheid? Willen we principieel een standpunt maken: vrijwilligerswerk doe je per definitie niet voor een vergoeding? Of moeten we de realiteit zien, dat het zonder vergoeding erg lastig is om mensen aan een project te binden? Dat zijn interessante vraagstukken waar we samen over na moeten denken.

Wat is jouw visie op de basisfinanciering van organisaties, zoals TijdVoorActie?

Dat is een ingewikkeld onderwerp. Het is duidelijk dat organisaties zoals TijdVoorActie basisfinanciering nodig hebben om te functioneren. Nu wordt er vaak een percentage van een projectbudget afgehaald om die basisfinanciering te regelen. Dat is niet efficiënt en doet geen recht aan die organisaties, waar mensen elke dag keihard werken voor de goede zaak. Er zou dus een vorm van basisfinanciering moeten zijn, maar van wie en hoe?
Vroeger kwam die basisfinanciering vanuit de overheid, maar dat is niet meer het geval. Fondsen bieden het ook niet aan. Onze redenering bij Fonds 1818 is dat wij die verantwoordelijkheid niet alleen kunnen dragen. Een organisatie wordt dan afhankelijk van ons. Als het slecht gaat op de beurs en we moeten snijden in onze donaties, dan zou dat ten koste van zo’n financiering gaan en valt een organisatie mogelijk om. Aan de andere kant: niets geven is ook geen oplossing.

Wat is volgens jou dan wel een goede oplossing?

Wellicht is het een idee dat een aantal fondsen gezamenlijk die basisfinanciering regelt. Als een fonds dan niet de middelen (meer) heeft om aan die financiële verplichting te voldoen, dan kan de rest het opvangen. Dat is denk ik de ideale oplossing.
Een andere oplossing is subsidies vanuit de Europese Unie, zoals het nu vaak wordt aangepakt. Daar is in een begroting altijd ruimte voor een percentage extra projectkosten; die hoef je niet te verantwoorden. Dat vinden veel mensen binnen de branche echter nog ingewikkeld, omdat het om een niet onderbouwd bedrag gaat. Maar zo’n vast bedrag zou wel al enorm helpen als je het mij vraagt.
Onder andere over dit onderwerp schreef ik in december van 2023 een artikel op LinkedIn. Bij de FIN voeren we nu het gesprek over dit onderwerp, omdat veel aanvragers van fondsen ertegenaan lopen.

Hoe kijk je naar de bestaanszekerheid van vrijwilligersinitiatieven voor jongeren? Wat is ervoor nodig om die bestaanszekerheid te garanderen?

Die basisfinanciering blijft een belangrijk vraagstuk als je die bestaanszekerheid wil waarborgen. Als we dit soort initiatieven gezamenlijk belangrijk vinden, dan moeten we de financiering daarvan steviger organiseren. Zodat een dergelijke organisatie minder afhankelijk is van projectfinanciering en donaties. De vraag is: hoe doen we dat?

Ik denk dat het begint bij goed samenwerken en elkaar als partners zien. Het is belangrijk voor de samenleving dat we de ondersteuning van dit soort vrijwilligersinitiatieven beter regelen. We zijn er nog niet.

Zijn er specifieke doelen op het gebied van fondsen en financiering waarvan je denkt dat we daar gezamenlijk naar kunnen streven?

De doelstellingen van TijdVoorActie komen sterk overeen met die van de fondsen. De vraag is hoe je die samenwerking bestendig kan organiseren. Ik zou de samenwerking tussen fondsen en stichtingen zoals TijdVoorActie meer zien als een partnership dan een afhankelijkheidsrelatie.

Het valt me op dat aanvragers het nog altijd lastig vinden om geld te vragen voor een project. Dat zit denk ik diepgeworteld in onze samenleving: we houden niet graag onze hand op. Ik zou willen dat men met trots bij ons binnenstapt voor hulp om een mooi project te starten. En dat zo’n stichting het op tijd aangeeft als de zaken anders lopen - dat zijn wij wel gewend. Ik zeg altijd over dit soort nieuwe projecten: 50 procent mislukt en 50 procent loopt anders dan gepland. En dat is prima.